Als journalisten hebben we ons allemaal weleens onbegrepen genieën gevoeld. Wie heeft er nooit een mail gehad waarin je briljante ideeën met een vriendelijke glimlach (“misschien kun je ze bij een ander blad kwijt?”) werden afgeserveerd? Of erger nog, op jouw Pulitzer Prize-rijpe voorstellen volgde een oorverdovende stilte. Je kunt dan twee dingen doen. Of je gaat jezelf allerlei existentiële vragen stellen en twijfelen aan de zin van je journalistieke bestaan, óf je gaat nog eens goed kijken naar je pitch. Kon die misschien beter?

Mensen uit laatstgenoemde categorie konden op vrijdag 8 april in Utrecht hun hart ophalen bij de ervaren freelance journaliste Mensje Melchior. De VWN organiseerde een (gratis) workshop waarin Melchior haar expertise op het gebied van pitchen – het aanbieden van artikelideeën aan redacties – kwam delen. Als frequent schrijfster voor titels als De Volkskrant, HP De Tijd, Quest, Opzij, New Scientist en een trits van andere bladen én als kersverse winnares van een Mercur – de Oscar van de Nederlandse tijdschriftjournalistiek – heeft ze veel met dat bijltje gehakt.

We kregen een waterval aan bruikbare tips, tricks, do’s en dont’s over hoe je artikelidee het tot een gepubliceerd artikel schopt. Daarbij leerden we ook vooral hoe het níet moet: geen vage ideeën of kant-en-klare artikelen aanleveren en geen spellingsfouten in je mail (open deur, maar het gebeurd gebeurt).

Hoe moet het dan wel? Volgens Melchior voldoet een goede pitch aan een aantal voorwaardes. Als je je daaraan houdt, verzekerde ze ons, ben je je concullega’s mijlen voor. Zoals:
Geef je pitch een pakkende kop of coverkreet. Als je die niet kunt verzinnen is je pitch nog niet af: je zit nog teveel in de vormeloze ideeënfase.
Bedenk een haakje met de actualiteit, waardoor je pitch urgentie krijgt.
Schrijf op in welke vorm je het artikel wilt gieten: een reportage, portret, lijstje met waarom-vragen, etc.
Noem interessante bronnen of deskundigen, liefst bij naam, die je in het artikel wilt opvoeren.
Hoe korter en krachtiger de pitch, hoe beter. Drie alinea’s maximum.

We gingen ook zelf aan de slag om het geleerde in de praktijk te brengen. In tweetallen werkten we een lukraak en ludiek verzonnen idee uit tot een artikelvoorstel. Tot slot nam iedereen één van zijn of haar eigen serieuzere ideeën ter hand om de nieuwe pitchwetten op los te laten. Het resultaat werd klassikaal voorgelezen, waarna Melchior kort evalueerde en tips gaf.

Zelf vond ik het verfrissend om weer eens terug de schoolbanken in te gaan en mijn eigen staande praktijk kritisch tegen het licht te houden. Pitchen is een kunst op zich. Fijn om de spelregels weer helder te krijgen van een echte pitch-kunstenares.

Hidde Tangerman
Freelance journalist
www.evernewproductions.nl